EKMEK PARASI
Yine canım sıkıldı. Şirketimiz bağlı olduğu gruptan ayrılma veya koparılma durumuna geldi.
Bir çok arkadaşım işten çıkarıldı. Çekirdek ekibimiz dağıldı. Kendimi yapayalnız kalmış gibi hissediyorum. Ortamın havası kaçtı sonuç olarak. Web tasarımcısı ve flash animatör olarak uzun zamandır çalışmaktayım. Maalesef bizim bu meslek ortamında herkeste olduğu gibi bende çok sirkülasyon yaşadım. Kimi zaman ekonomik kriz geldi işyerlerimiz maaşımızı ödeyemez hale geldi.
Kimi zaman bende dahil insanlar işten çıkarıldı. Kimi zaman uyum sağlayamadık ayrılmak zorunda kaldık. Kimi zaman ağır iş yükü az kazanç yüzünden çıktık. Hani, sağolsun ülkemizin büyükleri uğraşıyorlar ya çok çok önemli gündemleriyle. Bir de her ile üniversite dikeceğiz demiyorlar mı?!
Zıvanadan çıkmamak elde değil. Yahu bu ülkede gençlerin kaçı üniversite bitiripte doğru dürüst, sömürülmeyeceği bir iş bulabiliyor? Bir işe girdikten sonra işçi hakları ne kadar korunuyor? İşten çıkarıldığı vakit tazminatlarını alabiliyor mu? SSK vergisini tam yatıran kaç işyeri var Allah aşkına.

Üzülüyorum. Kendi asıl mesleğimi bile yapamıyorum. Çizgi filmciyim ben. Ekmek parası uğruna web tasarımcılığı veya başka bir sürü ıvır zıvır tasarım işleri yapıyorum, diğer bir çokları gibi. Bu şartlarda geceleri uykumdan, hafta sonları tatilimden tamamiyle vazgeçerek senede bir defa belki kısa bir film yapıyorum. Daha da fazlasını yapmak istiyorum, buna da zorluyorum kendimi.
Hep öğretirler bizlere, Atatürk'ün bir sözü; "Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir".
Ülkemizde ne oluyor? Yurt dışına çizgi film siparişi veriliyor! Burada sektör oluşmasın aman ha! Türkler yapamaz! Beceremez!
Ama sağolsun özel tvlerimiz aptal saptal programlara binlerce dolar hatta milyon dolarlar yağdırmaya da utanmaz. Millete aptallığı verdikçe millette aptal olur.
Dediğim gibi bizleri düşürdükleri durum bu. Ekmek parası...